Met VVV de schatten van de regio ontdekken

Deze veertigdagentijd ga ik aan de slag met de VVV. Ditmaal staat deze afkorting niet voor Vereniging voor Vreemdelingenverkeer (ook al vind ik alle steun voor vreemdelingen en hun verkeer geweldig). Hier staat VVV voor Ver Voedsel Vasten.

In mijn werk leer ik veel over het geweld dat bij het telen en de productie van ons voedsel komt kijken. Dit varieert van de ontbossing van de amazone en de verdrijving van inheemse volkeren om voer voor Nederlandse varkens te telen tot hongerlonen in de Zuid-Aziatische theeindustrie. Dichter bij huis zijn de arbeidsomstandigheden in de landbouw ook vaak belabberd. Vaak weet de Poolse arbeider in de Westlandse kassen aan het begin van de maand niet hoe veel uren zij mag werken – maar wél hoe veel huur zij het uitzendbureau is verschuldigd (want dat is regelmatig zowel werkgever als huurbaas). Mondige mensen verliezen op die manier soms in een klap hun werk én huis.

Ook Nederlandse boeren klagen erover dat wij te weinig respect tonen voor diegenen die ons voedsel telen. Het blijft echter makkelijker om de ogen te sluiten voor geweld tegen mens en natuur ver weg van ons bord. Vandaar dat ik probeer om deze vastenperiode vooral voedsel uit Nederland te eten, oftewel: Ver Voedsel Vasten, VVV. Door te vasten vereenvoudigen wij ons leven. Daardoor ontstaat wellicht ruimte voor nieuwe antwoorden op prangende vragen en ideeën voor hoe het anders kan. Wie weet wat het voor inzichten oplevert.

Doe jij mee?

Karin Astrid Siegman