Paasgroeten

Paasgroeten
De Paasgroetenactie is een actie van de Protestantse kerk in Nederland, het protestantse justitiepastoraat en de stichting Epafras. De Paasgroet is een kaart die ontworpen wordt door gevangenen. Dit jaar is hij gemaakt in de vrouwengevangenis van Veenhuizen. Mensen uit de kerken in Nederland schrijven dan een persoonlijke groet op die kaart en via de organisaties komen die kaarten dan terecht bij gevangenen in Nederland en bij Nederlandse gevangenen in het buitenland.

Zelf werk ik sinds twee jaar voor de organisatie Epafras.  Epafras is een stichting die geestelijke verzorging en diaconale hulp biedt aan Nederlanders die vastzitten in buitenlandse gevangenissen. De naam Epafras is ontleend aan de Bijbelse Epafras. Hij ging op bezoek bij Paulus toen hij in de gevangenis zat. Een gevangenis is altijd een straf, je bent je vrijheid kwijt en je bent voor alles in je leven afhankelijk van anderen: eten, drinken, wanneer je kunt douchen, wanneer je mag luchten of meedoen aan werk aan of andere activiteiten. Wanneer en hoe vaak je bezoek krijgt en hoe vaak je kunt bellen. Je hebt zelf geen telefoon en je kunt niet het internet op. Al deze dingen zijn een straf. Als je daarbij ook nog vastzit in het buitenland zijn de omstandigheden vaak slechter dan in Nederland. Het eerste probleem is dikwijls de taal. Als je bijvoorbeeld in Japan bent opgepakt met drugs in je koffer, spreek je geen Japans. Je begrijpt de instructies van de bewakers niet, je kent de gewoontes en gebruiken niet. Vaak is dat aanleiding voor extra strafmaatregelen. In Japan zijn de gevangenissen verder min of meer veilig maar in andere werelddelen, bijv. in Zuid-Amerika heb je te maken met overbevolkte gevangenissen, gevaarlijke bendes en corruptie. Misschien hebben jullie de berichten over Paraguay en Ecuador wel gelezen waar vorige week vele doden in gevangenissen vielen door bendegeweld.

De geestelijk verzorgers van Epafras wonen en werken meestal zelf in het land waar de Nederlanders vastzitten. Bijvoorbeeld omdat zij uitgezonden zijn dor Kerk in Actie of een andere kerkelijke organisatie of omdat zij om andere redenen geëmigreerd zijn.  Ze gaan op bezoek in de gevangenis en hebben  daar als geestelijk verzorgers een gesprek met de gevangenen over hoe het met hun gaat, over hun leven, over hun familie, hoe het zo ver heeft kunnen komen en hoe ze daarover nadenken. Als mensen dat willen, bidden we met ze.  Voor veel gevangenen is dat contact van levensbelang: het is oprechte aandacht, een luisterend oor, mentale steun.

Zo’n mentale steun gaat ook uit van een brief of een kaart. Het lijkt klein, maar een teken dat er iemand is die om je denkt, die de moeite neemt om iets vriendelijks naar je te schrijven: het brengt licht in grauwe, sombere en bange dagen. Van harte aanbevolen dus!

Nienke van Dijk
www.epafras.nl

info@epafras.nl
 
terug